هیچ چیز به اندازهی ماندن در مقر و عدم شرکت در عملیات، برای بچهها ناخوشایند و عذابآور نبود. در این موقع بود که به زمین و زمان بد میگفتند. خصوصاً به دوستانی که قرار بود به خط بروند و در عملیات شرکت کنند. مثلاً با حرص و اشک و آه میگفتند: «الهی بروید دیگر... برگردید.» یعنی اینکه الهی سالم بمانید و شهید و مجروح نشوید، تا دل ما خنک شود. این صحنهها، هم گریهدار بود و هم خندهآور!
منبع :کتاب فرهنگ جبهه (شوخی طبعی ها) - صفحه: 204